Verslag van de directeur en de raad van toezicht
30 september 2020

Over de selectie en bekrachtiging van een nieuwe naam
voor het instituut voorheen bekend als Witte de With Centrum voor Hedendaagse Kunst

We geven onze instelling een andere naam omdat er een sociale beweging gaande is die raciale gelijkheid op de agenda zet, en die met zich meebrengt dat culturele instellingen zich uitspreken voor rechtvaardigheid. De naamswijziging van ons instituut past binnen de grotere tendens van dekolonisatie die in onze samenleving plaatsvindt. Als directeur en raad van toezicht willen wij op deze ontwikkeling reageren. Dat doen we met de transformatie die is ingezet in ons initiatief tot naamsverandering, onze filosofie van ‘collectief leren’, en het proces dat we voor de naamswijziging doorlopen hebben, bestaande uit een online enquête, vijf fora, advies van een externe commissie van dertien leden en, als laatste, een openbare evaluatie in drie sessies.

De externe adviescommissie sprak haar voorkeur uit voor een van de drie namen op de shortlist: KAT. Daarnaast stelde ze een betere naam voor onze instelling voor, namelijk Melly. We hebben uitgebreid beraadslaagd over dit advies, en over de input die we van het publiek ontvingen. We erkennen dat er een publiek belang is bij het leren over de geschiedenis, en dat er van ons instituut verwacht kan worden daar vanuit onze positie op het gebied van de hedendaagse kunst een bijdrage aan te leveren. We erkennen ook de noodzaak om ons toegankelijker en communicatiever op te stellen, om onze doelen van sociale inclusiviteit te kunnen bereiken. Een nieuwe naam betekent overigens niet het einde van onze transformatie. Het proces van institutionele verantwoording, van het hoorbaar maken van verdrongen geluiden en stemmen, en van het tonen van kwetsbaarheid zullen we in de toekomst voortzetten.

In lijn hiermee zou onze nieuwe naam niet moeten gaan over de erfenis van onze instelling, maar over waar we ons vandaag de dag bevinden. Bedenk dat onze instelling van 1986 tot 1989 in alle documenten de naam Kunsthuis kreeg, en dat ze slechts maanden voor de publieke opening in januari 1990 werd omgedoopt tot Witte de With Center for Contemporary Art. Onze naamsverandering van vandaag komt voort uit onze wil om open, gedurfd en wendbaar te zijn. Om diepgaand te kunnen luisteren, en om wederzijds begrip te stimuleren. Dat is wat op dit moment van ons gevraagd en verwacht wordt als instelling voor hedendaagse kunst.

De afgelopen drie jaar hebben we ons ingezet om onze stakeholdergroepen te verbreden. Daarmee wilden we zowel onze publiek als onze programmaperspectieven diversifiëren. Ondertussen hebben we de mogelijkheden van publieke betrokkenheid getest aan de hand van de ‘collectief leren’-methode. Een van de meest zichtbare voorbeelden daarvan is de transformatie van onze tentoonstellingsruimte op de begane grond naar een hybride café- en evenementenruimte, die de naam 'Melly' heeft gekregen van een groep jonge Rotterdamse professionals. Deze naam is afgeleid van het kunstwerk Melly Shum Hates Her Job (1990) van de Canadese kunstenaar Ken Lum, dat permanent aan de gevel van ons gebouw hangt.

Wanneer zowel de belanghebbenden van ons instituut, als onze externe adviescommissie adviseren om de naam Melly (of, Kunstinstituut Melly / Melly Art Institute) te kiezen, dan impliceert dit dat ons Melly-initiatief is gaan uitstralen dat ons hele instituut bereid is te veranderen. Het naamvoorstel moedigt ons aan om onze experimenten uitgebreider uit te voeren, met de toegewijde steun van iedereen die bij ons instituut betrokken is.